verslag kamer 1021 : dag 1

Dag 1 (1 juli 2012)

Het was een korte nacht voor sommigen, koffers nog pakken op het laatste moment, stressen dat je niets vergeten bent.

3 uur ’s nachts: iedereen verzameld aan de Carrefour in Schoten. Maar oei, er ontbreekt iemand. Bente, waar ben je? De trainers bellen, Helge kreeg dan de mama en papa wakker. Ze hadden zich over slapen … Dat wordt rechtstreeks naar de luchthaven van Zaventem gaan.

3.15: de bus vertrekt naar Zaventem, korte rit, iedereen slaapt nog half, ZO VROEG.

4.15: de bus komt aan in de luchthaven, alle koffers uitlagen, en op naar de incheckbalie, maar eerst wachten op Bente & Jochen.

5.00: Allen samen gingen we de koffers maar op de band doen, alles verliep zeer vlot.

Nadien gingen we allemaal samen naar de douane. Daar moest natuurlijk al de elektronica uit de handbagage gedaan worden. Voor sommige nam dit wel enige tijd in beslag met laptops, Ipads en Ipods e.d.. Iedereen was in orde, geen bommen of explosieven gevonden, dus gingen we allen samen naar terminal waar we allen een uurtje en half “vrij” waren om in de buurt van de gate wat rond de lopen.

Tegen 15 na 6 mochten we op het vliegtuig. Veel van de jonge kinderen hadden toch wel een beetje stress ;).

Een tiental minuten later zagen we dat het vliegtuig van de gate weggereden werd. Vanaf dan was de stage officieel begonnen. Niet veel later hingen we in de lucht. Een rustige vlucht van iets minder dan 3 uur ging voorbij alsof we maar 30 min in het vliegtuig zaten.

Nadat we uitgestapt waren op Malaga Airport Spain voelde we de heerlijke Spaanse warmte al. Nu nog wachten op de koffers en dan konden we weer de bus op naar het hotel. Na de busrit van een twintigtal minuten met mooie uitzichten kwamen we aan, aan het hotel. De koffers allemaal in een kamer gezet (want de kamers waren nog niet klaar) en het zwemgerief gepakt en daar ging de groep van 38 man naar het zwembad van Torremolinos (Piscinas Virgen del Carmen I tot IIII). Na de heerlijke wandeling in het zonnetje, 25 minuten en volledig berg op kwamen we aan in het binnenbad. Daar zeiden ze dat we nog meer de berg op moesten om aan het buitenbad te komen. Dit is het steilste stuk van heel de wandeling.

Omkleden en onmiddellijk het water in zeiden de trainers. Maar eerst insmeren tegen de zon. Na het los zwemmen van iets meer dan een uurtje gingen we terug nar het hotel waar een buffet op ons wachtte. Nadien kregen we de kamers, hier en daar was er een aanpassing gebeurt, maar dat had de hoofdtrainer allemaal weer snel in orde gebracht. Tegen dat iedereen een eigen kamer had, waren wel wat uren verder. En in sommige kamers waar er met 3 werd geslapen, stonden maar 2 bedden. Uit eindelijk was alles dan toch in orde gekomen en kon er uitgepakt worden. En was het alweer tijd voor het avond eten. Weer een lekker buffet.

Nadien werd er nog naar het strand gewandeld, sommige konden het al niet laten om in de zee te gaan ☺.

’S Avonds was er voor de ouderen zwemmers natuurlijk voetbal, Spanje vs Italië. Dus Bert, Ruben, Johan, Stefan en Jochen zochten langs het strand een cafeetje op om naar de voetbal te kijken.

Dag 1 (1 juli 2012)

Het was een korte nacht voor sommigen, koffers nog pakken op het laatste moment, stressen dat je niets vergeten bent.

3 uur ’s nachts: iedereen verzameld aan de Carrefour in Schoten. Maar oei, er ontbreekt iemand. Bente, waar ben je? De trainers bellen, Helge kreeg dan de mama en papa wakker. Ze hadden zich over slapen … Dat wordt rechtstreeks naar de luchthaven van Zaventem gaan.

3.15: de bus vertrekt naar Zaventem, korte rit, iedereen slaapt nog half, ZO VROEG.

4.15: de bus komt aan in de luchthaven, alle koffers uitlagen, en op naar de incheckbalie, maar eerst wachten op Bente & Jochen.

5.00: Allen samen gingen we de koffers maar op de band doen, alles verliep zeer vlot.

Nadien gingen we allemaal samen naar de douane. Daar moest natuurlijk al de elektronica uit de handbagage gedaan worden. Voor sommige nam dit wel enige tijd in beslag met laptops, Ipads en Ipods e.d.. Iedereen was in orde, geen bommen of explosieven gevonden, dus gingen we allen samen naar terminal waar we allen een uurtje en half “vrij” waren om in de buurt van de gate wat rond de lopen.

Tegen 15 na 6 mochten we op het vliegtuig. Veel van de jonge kinderen hadden toch wel een beetje stress ;).

Een tiental minuten later zagen we dat het vliegtuig van de gate weggereden werd. Vanaf dan was de stage officieel begonnen. Niet veel later hingen we in de lucht. Een rustige vlucht van iets minder dan 3 uur ging voorbij alsof we maar 30 min in het vliegtuig zaten.

Nadat we uitgestapt waren op Malaga Airport Spain voelde we de heerlijke Spaanse warmte al. Nu nog wachten op de koffers en dan konden we weer de bus op naar het hotel. Na de busrit van een twintigtal minuten met mooie uitzichten kwamen we aan, aan het hotel. De koffers allemaal in een kamer gezet (want de kamers waren nog niet klaar) en het zwemgerief gepakt en daar ging de groep van 38 man naar het zwembad van Torremolinos (Piscinas Virgen del Carmen I tot IIII). Na de heerlijke wandeling in het zonnetje, 25 minuten en volledig berg op kwamen we aan in het binnenbad. Daar zeiden ze dat we nog meer de berg op moesten om aan het buitenbad te komen. Dit is het steilste stuk van heel de wandeling.

Omkleden en onmiddellijk het water in zeiden de trainers. Maar eerst insmeren tegen de zon. Na het los zwemmen van iets meer dan een uurtje gingen we terug naar het hotel waar een buffet op ons wachtte. Nadien kregen we de kamers, hier en daar was er een aanpassing gebeurt, maar dat had de hoofdtrainer allemaal weer snel in orde gebracht. Tegen dat iedereen een eigen kamer had, waren wel wat uren verder. En in sommige kamers waar er met 3 werd geslapen, stonden maar 2 bedden. Uit eindelijk was alles dan toch in orde gekomen en kon er uitgepakt worden. En was het alweer tijd voor het avond eten. Weer een lekker buffet.

Nadien werd er nog naar het strand gewandeld, sommige konden het al niet laten om in de zee te gaan ☺.

’S Avonds was er voor de ouderen zwemmers natuurlijk voetbal, Spanje vs Italië. Dus Bert, Ruben, Johan, Stefan en Jochen zochten langs het strand een cafeetje op om naar de voetbal te kijken.